معماری ایرانی یکی از باستانی‌ترین معماری‌های دنیا به شمار می‌آید. با بیش از ۷۰۰۰ سال تاریخ، این سبک معماری با شکوه و قدرت خود، تاریخچه ساخت و ساز در این کشور را شکل داده است. در طول تاریخ، معماری ایرانی با توجه به شرایط جغرافیایی، آب و هوایی، فرهنگ و تمدن مردم ایران، به وجود آمده است و نشانگر قدرت و توانایی مهندسان و معماران ایرانی است.
این سبک معماری در طول تاریخ با توجه به شرایط جغرافیایی، آب و هوایی، فرهنگ و تمدن مردم ایران بوجود آمده است و نشانگر قدرت و توانایی مهندسان و معماران ایرانی است. معماری ایرانی در دوران پیش از تاریخ نوین با بناهایی مانند زیگورات‌ها، آتشکده‌ها و پاسارگاد شروع به تکامل کرد. در دوره ساسانی، ساختمان‌هایی مانند تخت جمشید، آناهیتا و بیستون به وجود آمدند. در دوره اسلامی، سبک معماری ایرانی با توجه به فرهنگ و قوانین دینی، تحولاتی را پشت سر گذاشت و ساختمان‌هایی مانند مسجد جامع اصفهان، حرم امام رضا(ع) در مشهد، و مسجد علی قاپو ساخته شدند. همچنین، بسیاری از خانه‌های قدیمی شهر یزد نیز به دلیل زیبایی‌های خاص خود مورد توجه قرار گرفته‌اند.
در دوران پس از انقلاب اسلامی، معماری ایرانی از کلاسیک‌بودن، به سمت مدرنیته پیش رفته است. در سال‌های اخیر، با توسعه فناوری و ارتباطات، معماری ایرانی به نحو قابل‌توجهی مورد توجه قرار گرفته است. بسیاری از آثار معماری برجسته در ایران به عنوان میراث‌های جهانی شناخته می‌شوند و مورد توجه بسیاری از گردشگران قرار می‌گیرند.
یکی از برجسته‌ترین آثار معماری ایرانی، پل خواجو است که در شهر اصفهان قرار دارد. این پل در منطقه خواجو بر روی رودخانه زاینده‌رود ساخته شده است و با 24 دهانه و طولی بیش از 300 متر، بزرگترین پل معماری تاریخ ایران به شمار می‌آید. پل خواجو با بیش از 400 سال قدمت، جزء آثار میراث جهانی یونسکو است.
بنابراین، معماری ایرانی با قدمت و شکوه خود، به یکی از برجسته‌ترین معماری‌های دنیا تبدیل شده است و به عنوان نمادی از فرهنگ و هنر ایران شناخته می‌شود.
یکی از برجسته‌ترین آثار میراث جهانی ایران، تخت جمشید است. این ساختمان در نزدیکی شهر شیراز و در منطقه پاسارگاد قرار دارد و به عنوان بخشی از بازتاب شاهنشاهی دوره هخامنشی محسوب می‌شود.
آثار دیگری مانند حرم مطهر امام رضا(ع)، حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع)، مسجد جامع اصفهان، حمام‌های قدیمی اصفهان مانند حمام غزل، حمام پاشا و حمام جعفریه نیز به عنوان آثار برجسته معماری ایرانی شناخته می‌شوند.
در کل، معماری ایرانی با توجه به شکوه و زیبایی‌های خاص خود، به یکی از برجسته‌ترین معماری‌های دنیا تبدیل شده است. ساختمان‌های بسیاری در این سبک معماری به عنوان آثار میراث جهانی شناخته می‌شوند که نشانگر قدرت و توانایی مهندسان و معماران ایرانی هستند.
آثار معماری و هنر معماران ایرانی در بسیاری از نقاط جهان به عنوان نمادهایی از تاریخ و فرهنگ این کشور شناخته می‌شوند. به عنوان مثال، باغ‌های پادشاهی هندوستان مانند باغ شالیمار در کرالا، باغ طیب محل در اگرا، و باغ‌های بابر در کابل، ریشه در سبک باغ‌های ایرانی دارند و به لحاظ تاریخی و فرهنگی، ارتباطی نزدیک با معماری و هنر معماران ایرانی دارند.
همچنین، ساختمان‌هایی مانند بیمارستان گالینگاروس در فرانسه، بیمارستان تاج محل در هند و بیمارستان الزرزی در مصر، تحت تأثیر معماری ایرانی قرار گرفته‌اند. این ساختمان‌ها با استفاده از نمای داخلی خود، تلاش دارند تا صلابت و قدرت سازه‌های معماری ایرانی را به نمایش بگذارند.
همچنین، در شهر نیویورک، ساختمان یونسکوی ملل متحد با توجه به کاشی‌های طرح بندی شده و نمای خاص خود، به صورت مستقیم به معماری ایرانی اشاره می‌کند. این ساختمان از نظر فرهنگی و تاریخی، نماد قدرت و توانایی معماران ایرانی است.
بسیاری از آثار معماری در کشورهای مختلف نیز با توجه به عناصری از معماری ایرانی، ساخته شده‌اند. به عنوان مثال، ساختمان پارلمان قرقیزستان در بازار بیشکک، تحت تأثیر معماری ایرانی قرار گرفته است. همچنین، ساختمان مرکزی در شهر بوخارست رومانی با استفاده از نمای خاص خود، به صورت غیرمستقیم به معماری ایرانی اشاره می‌کند.
به طور خلاصه، آثار معماری و هنر معماران ایرانی به عنوان نمادهایی از تاریخ و فرهنگ این کشور، در بسیاری از نقاط جهان شناخته و تأثیرگذار بوده‌اند.