در حال حاضر بساز و بفروشی پژواک بدآهنگی را در گوش‌ها و ذهن ها ایجاد می‌کند و این در حالی است که تولید پیچیده، نیازمند حرفه گرایی است که موازین آن در دنیا مشخص شده است و باید مرزهای روشن و قابل تعریفی داشته باشد.

حرفه باید متشکل و دارای تشکیلات باشد و از خصوصیات حرفه مندی این است که حرفه مندان به تشخیص و مهارت خود افتخار می کنند و در حال حاضر چنین موضوعی در جامعه ما وجود ندارد.

اصول اخلاق حرفه ای نصیحت نیست و اخلاق حرفه ای به معنای قواعدی است که اگر کسی آن را نقض کرد با حضور در مراجع قضایی محاکمه شود. همچنین یکی از لوازم حرفه گرایی این است که به حرفه مند همکار خود احترام بگذارد و در این میان اعتماد به نفس حرفه ای نیز بسیار مهم است و باید اهتمام در حرفه مند ایجاد شود.

در بساز و بفروشی از این وضعیت فاصله داریم و خوب نیست فردی که بیشترین بار تولیدی را برعهده دارد تا این اندازه در گمنامی باشد. به حدی واژه بساز و بفروشی را بد اطلاق کرده ایم و به کسانی که به دنبال سود و منافع شخصی هستند نسبت داده ایم که بازسازی و احیای مجدد این حرفه مشکل شده است و تا زمانی که این حرفه بازسازی نشود، متشکل نمی شود و تا زمانی که متشکل نشود پاسخگو نمی‌شود.

ما مهندسان بساز و بفروش ها را به بی مبالاتی محکوم می کردیم اما کارنامه بی مبالاتی برخی از ما مهندسان فراگیر شده است که هر دوی اینها باید اصلاح شود. از بساز و بفروش ها باید یک حرفه قابل دفاع به وجود بیاوریم و در غیر این صورت به موازین حرفه ای پاسخگویی نمی‌رسیم.

منبع: مهندس بهرام غفاری

مشاور سابق رئیس سازمان نظام مهندسی کشور

گروه مهندسی عمارت